« Une rue », « une route », a może « un chemin » ?

Zdarza Wam się zawahać, którego słówka użyć opisując na przykład trasę z domu do pracy, albo do szkoły? (bardzo częste zadanie na egzaminach DELF 😉). Jeżeli tak, to śpieszymy z wyjaśnieniem.

Zaczniemy od „une rue”, bo to chyba jedno z pierwszych słówek, jakiego się uczymy. Cechą charakterystyczną „une rue” jest to, że znajduje się ona w mieście, czyli po naszemu to zwyczajna ulica. Innym miejskim słowem, które warto zapamiętać, jest „une avenue” (aleja), niegdyś szersza i bardziej reprezentacyjna od pospolitej ulicy, obecnie – niekoniecznie. W niektórych miastach są jeszcze „des boulevards” (bulwary), pierwotnie budowane w miejscu dawnych murów obronnych. Jednym z bardziej znanych francuskich bulwarów jest „le Périph” (Boulevard périphérique de Paris), paryska obwodnica.

Z kolei „une route” jest drogą, którą można dojechać z miasta do miasta, albo do wioski. Może być ona wąska (une petite route), brukowana (une route pavée), asfaltowa (une route goudronnée), a stąd już tylko krok do „une autoroute” (autostrady). I choć Francuz powie, że do sąsiedniego miasta jeździ „une quatre voies”, nie znaczy to, że wozi się szeroką, czteropasmową autostradą, tylko że droga ma cztery pasy, po dwa w każdym kierunku. Jeszcze trochę, a u nas też tak będzie 😊

A co z „un chemin”? To też droga, ale dla pieszych, podobnie jak „un sentier” (ścieżka) czy „une piste”, która jest zwykle „wyspecjalizowaną” drogą, albo dla pieszych (une piste piétonne), albo dla rowerów (une piste cyclable).

Na deser mam dla Was wyrażenie, które choć drogę zawiera, z ruchem drogowym nie ma nic wspólnego: „une feuille de route”, czyli szczegółowy program, na przykład wycieczki, albo bardzo ważnego projektu.